دشنام دادن مومن

رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :

إذا شَتَمَ أحَدُکُم أخاهُ فلا یَشتِمْ عَشِیرَتَهُ ، ولا أباهُ ، ولا اُمَّهُ ، ولکنْ لِیَقُلْ إن کانَ یَعلَمُ ذلک : إنّکَ لَبَخِیلٌ ، وإنّکَ لَجَبانٌ ، وإنّکَ لَکَذُوبٌ ، إن کانَ یَعلَمُ ذلکَ مِنهُ .

پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :

هرگاه یکى از شما برادرش را دشنام مى‏دهد ، نباید به ایل و تبار او و پدر و مادرش دشنام دهد ، بلکه بگوید : تو بخیلى ، تو ترسویى ، تو دروغگویى ! به شرط آن که بداند او واقعا چنین است .

کنز العمّال : 8134 منتخب میزان الحکمة : 264

پیامبر صلى الله علیه و آله:

لا تَسُبُّوا الناسَ فَـتَـکتَسِبُوا العَداوَةَ بَینَهُم؛

به مردم ناسزا نگویید، که با این کار در میان آنها دشمن پیدا مى کنید.

(کافى، ج2، ص360، ح 3)

امیر المؤمنین علیٌّ علیه‏السلام

لِقَنْبرٍ وقد رامَ أن‏یَشتِمَ شاتِمَهُ: مَهْلاً یا قَنبرُ! دَعْ شاتِمَکَ مُهانا تُرْضِ الرَّحمنَ وتُسخِطِ الشَّیطانَ وتُعاقِبْ عَدُوَّکَ ، فَوَالذی فَلَقَ الحَبَّةَ وبَرَأ النَّسَمَةَ ما أرضَى المؤمنُ رَبَّهُ بِمِثلِ الحِلْمِ ، ولا أسخَطَ الشَّیطانَ بِمِثلِ الصَّمتِ ، ولا عُوقِبَ الأحمَقُ بمِثلِ السُّکوتِ عَنهُ .

امام على علیه‏السلام

- خطاب به‏ قنبر- که مى‏خواست به کسى که بدو ناسزا گفته بود ، ناسزا گوید - : آرام باش قنبر ! دشنامگوى‏خود را خوار و سرشکسته بگذار تا خداى رحمان را خشنود و شیطان را ناخشنود کرده و دشمنت را کیفر داده باشى . قسم به خدایى که دانه را شکافت و خلایق را بیافرید ، مؤمن پروردگار خود را با چیزى همانند بردبارى و گذشت خشنود نکرد و شیطان را با حربه‏اى چون خاموشى به خشم نیاورد و احمق را چیزى مانند سکوت در مقابل او کیفر نداد .

أمالی المفید : 118 / 2 منتخب میزان الحکمة : 264