آیت
الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی می فرماید:
شیخ ما را اصحاب و یارانی از
اهل تقوا بود که از جمله آنها سیدی از بزرگان شهر همدان بود که جوانی
نیکو
سیرت و مراقب و مجاهدی با استقامت بود.
اودر خدمت شیخ به تحصیل فقه و تزکیه
نفس اشتغال داشت. روزی جمعی از همدان به خدمت شیخ رسیده بودند. و از
یکی از
برادان سید شکایت داشتند که در بعضی از امور متعلق به تجارت کوتاهی
می کند.
شیخ، سید را فرمود که در نامه ای به برادرش بنویسد و او نامه ای نوشت
و خدمت
شیخ آورد.
شیخ نامه را گشود دید سید در نامه برادرش را به خاطر بد رفتاری با
مردم مورد
ملامت قرارد داده و نوشته این گونه رفتار هم اعتبار او را نزد مردم
از بین می
برد و هم در آخرت موجب زیان و ضرر خواهدبود.
چون شیخ دید که سید ضرر دنیوی را
بر ضرر اخروی مقدم داشته، فرمود که این نوشته شبیه نوشته های اهل
غفلت است.
کسی که مراقب اعمال و رفتار خود باشد، هیچ گاه ذکر دنیا را بر آخرت
مقدم نمی
دارد.
منبع:www.salehin.com